Κυρίως ζεί και αναπαράγεται στον αρχικό του ξενιστή που είναι η μέλισσα, σε κοινωνίες μελισσών , αποθηκευμένες κηρήθρες και μελισσοκομικός εξοπλισμός.Τα ενήλικα των σκαθαριών γεννούν μεγάλο αριθμό αυγών μέσα στην κυψέλη. Οι λάβρες τρώνε γόνο , γύρη και μέλι. Στην συνέχεια σέρνονται εκτός κυψέλης για να νυμφωθούν. Η νύμφωση συνήθως συμβαίνει στο έδαφος έξω από την κυψέλη . Προτιμώνται ζεστά και αμμώδη εδάφη. Τα ενήλικα μπορούν να πετάξουν τουλάχιστον 5 μίλια προκειμένου να μολύνουν νέα μελίσσια.
Εντοπίστηκαν πρώτη φορά στην Αφρική. Το 1998 εντοπίστηκαν στις ΗΠΑ στην Φλόριντα. Σήμερα έχει επεκταθεί σε όλες τις ΗΠΑ. Το 2002 βρέθηκε στην Αυστραλία, όπου και εγκαταστάθηκε. Το 2002 εντοπίστηκε και στον Καναδά , χωρίς όμως να καταφέρει να εγκατασταθεί.
Οι τρόποι διασποράς του γίνεται με την μεταφορά μελισσών , μελισσιών , σμηνών, κηρήθρων με μέλι , κερί μέλισσας , έδαφος και φρούτα. Τα ενήλικα μπορούν να επιβιώσουν για 2 εβδομάδες χωρίς νερό και τροφή, 50 ημέρες σε κηρήθρες και πολλούς μήνες σε φρούτα.
Στην Αφρική είναι μικρό παράσιτο για την μελισσοκομία καθώς οι αφρικάνικες φυλές μελισσών έχουν αναπτύξει φυσική άμυνα .
Για τις Ευρωπαϊκές μέλισσες της Αμερικής και την Αυστραλίας ( κατ΄επέκταση της Ευρώπης) , το μικρό σκαθάρι είναι εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα. Τα σκαθάρια πολλαπλασιάζονται σε τεράστιους αριθμούς , οι λάβρες που προκύπτουν από τα αυγά σκάβουν εντός των κηρήθρων τρώγοντας γόνο, καταστρέφοντας αποθηκευμένο μέλι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η πλήρης κατάρρευση του προσβεβλημένου μελισσιού ή αλλιώς η εγκατάλειψη της κυψέλης.
Το μικρό σκαθάρι δεν μπορεί να εξαλειφθεί από την στιγμή που θα εγκατασταθεί. Στις ΗΠΑ , οι μελισσοκόμοι το ελέγχουν χρησιμοποιώντας μικροβιοκτόνα εντός της κυψέλης και στο περιβάλλον έδαφος σε συνδυασμό με εξελιγμένη μελισσοκομική διαχείριση και σε αλλαγές στις διαδικασίες χειρισμού.
Πηγή : Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Μελισσοκομίας - Σηροτροφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου